یکی از موضوعات مهم مورد توجه جامعه حقوقی حمایت از کودکان در مقابل آسیبهای جسمی است. قوانین متعددی در این خصوص در سازمانهای بینالمللی و مجلس شورای اسلامی تصویب شده است. چرا که آن‌ها اشخاصی ناتوان در تشخیص و دفاع از خود در مقابل خطرات ناشی از اشیاء پیرامونی اند که نیازمند حمایت هستند. ما در این مقاله سعی خواهیم کرد به قصور والدین در قبال فرزندان غیر ممیز که منجر به فوت آن‌ها می‌شود در حالی که وظیفه نگهداری او را برعهده دارند، بپردازیم و مسولیت قانونی نهادهای عمومی در پیشگیری و مجازات مرتکبین را بررسی نماییم. سؤالی که مطرح می شود تقصیر والدین در این خصوص جرم است؟ اگر جرم باشد قانونگذار چه مجازاتی برای آن در نظر گرفته است و اینکه مدعی العموم میتواند رأساً موضوع را پیگیری نماید یا نیازمند شکایت شاکی خصوصی است؟ به عبارت دیگر جرم جنبه عمومی دارد یا خیر؟ در این موارد کودکان غیر ممیز به عللی ناشی از حوادث غیر طبیعی دچار مرگ میشوند و پرونده معمولاً تحت عنوان مرگ مشکوک با گزارش موضوع از ضابطین دادگستری به دادسرا جهت صدور جواز دفن فوتی با معرفی وی به پزشکی قانونی به جریان میافتد. لذا موضوع بحث جایی است که تقصیر متوجه والدین کودک باشد. ضرورتهای عرفی، انصاف و ارزشهای اخلاقی، بدلیل شرایط خاص فرزندان و والدین، مسولیت کیفری پدر و مادررا در قبال فرزندان کاهش میدهد و موجب می‌شود، جامعه با مسامحه نسبت به موضوع برخورد کند. از سوی دیگر وجود پارهای واقعیتهای اجتماعی ناگوار مانند کودکان بد سرپرست، اقتضا دارد مسئولیت والدین جنبه کاربردی داشته باشد.
)